Modern Cahiliyye

Modern Cahiliyye

Günümüzün en büyük problemi “modern cahiliyye”dir. Bu kavramın tanımından biraz bahsedecek olursam; Cahiliyye, Hz. Muhammed'in peygamber olarak geldiği Arap toplumunun vasfıdır. Cahiliyye insanı, Allah'a inandığı halde onu gerektiği gibi tanımayan ve bunun yanında taştan putlar yapıp, ondan şefaat bekleyecek kadar sapkın bir topluluktur. Yaptıkları zulüm, tefecilik ve fuhşiyyat ile tanınırlar. Bunun yanında  asalet ve gösteriş meraklısıdırlar. Tıpkı günümüzdeki modern Müslümanlarda olduğu gibi. Cahillik denildiğinde akla, genelde okuma-yazma bilmemek gelir. Fakat bu cahillik sadece okuma yazma ile ölçülmez. Genel olarak bu bir tür hastalıktır.

Asrımızda modern cahiliyye adlı salgın hastalığın yayılma sebepleri; Kur’an  ve sünnetten uzak olmak ve Müslümanca yaşamayı hayatın merkezinden yavaş yavaş uzaklaştırmaktır. Çözüm bana göre Kur’an’ı hayatın merkezine koymak ve Peygamberimizin yolundan gidip sünnete uymaktır. Zira bir toplum, zihnindeki inancı düzeltmeden bir yere varamaz. Çünkü bozuk bir düşünceden doğru bir amel meydana gelmez. Biz Müslümanların temel ideolojisi, inancımızın farkında olmak, onu hakkıyla tanımak ve diğer din kardeşlerimize bu ideolojiyi en iyi şekilde tebliğ etmektir. Fakat günümüzde herkes kendi derdine düşmüş, dünya hayatının meşgaleleri ile oyalanmaktadır. İçinde bulunduğumuz şu asırda kimsenin din kardeşinin maddi ve manevi açlığından haberi yok.

Modern cahiliyyenin bazı hastalıklarına değinecek olursak kıyafetlerden, dinlenilen müziklerden tutun da sosyal medyada boy boy teşhir edilen fotoğraflar, gösteriş için paylaşılan yiyecek, içecekler ve dahası. Enes b. Malik basit gördüğümüz bu hususlarda “Siz kıl kadar bile önemsemediğiniz birtakım işler yapıyorsunuz ki,  biz onları Rasulullah (sav) zamanında helak edici büyük hatalardan sayardık.” buyuruyor. (Buhari, Rikak 32.) Sonuç olarak Hz. Ali’nin deyimiyle “Günahların en büyüğü işleyenin önemsemediği günahtır.” Sosyal medyadaki kişisel paylaşımlara  gelince Müslim’in rivayetindeki “Gözlerin zinası bakmaktır” ibaresinin size çoğu şeyi çağrıştırdığını düşünüyorum. Paylaşılan yiyecekler hususunda da aç, hasta ve fakir insanların da var olduğunu hatırlatmak isterim.

Genel olarak bu durumu da Fatin Semiz’in şu sözlerini yazarak noktalıyorum.

“Artık öyle bir zamandayız ki, bir elin verdiğini diğer el fotoğrafını çeker olmuş.

Kimseye görünmesin istediğimiz(mahremlerimizi) eşimizi, dostumuzu bizzat kendimiz gösterir olmuşuz.

Yemeğin ise artık tadı ile değil fotoğrafta nasıl göründüğü ile ilgilenir olmuşuz.

Çok gösteriş düşkünü olduk çok.”

Nun Kalemi